Inđija je gradsko naselje i sedište opštine Inđija u Sremskom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 26247 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 23061 stanovnika).
Geografija
Inđija se nalazi na južnoj strani Fruške gore na sredini puta između Beograda i Novog Sada. Od Rume je udaljena 25 km, a od Sremskih Karlovaca 23 km.
Inđija je i železnička raskrsnica Srema. Kroz Inđiju prolazi železnička pruga, Beograd - Novi Sad - Subotica, te Beograd - Stara Pazova - Ruma - Sremska Mitrovica. Pored Inđije prolazi i međunarodni auto-put Beograd - Novi Sad - Subotica - Budimpešta.
Od reke Dunav i naselja Stari Slankamen, udaljena je 19 km.
Klima je umereno kontinentalna. Najviša srednja godišnja temperatura vazduha je u julu i avgustu, i iznosi 22ºC, dok je najniža srednja godišnja temperatura vazduha u januaru, -1 ºC.
Istorija
Inđiju prvi put pominje despot Jovan Branković 1455. godine, ali sasvim sigurno je da su ljudi ovde živeli pre 1455. Dok je bila pod vlašću Osmanskog carstva, u Inđiji su živeli pretežno Srbi. 1717. godine, Inđijom je zavladala Habzburška dinastija, pa je grad postao feudalna oblast pod Markom Pejačevićem.
Srednjovekovna Inđija bila je smeštena nešto severnije od današnje. Današnju Inđiju osnovali su Srbi 1746, kada je grad brojao 60 kuća. 1791. godine, grad već broji 122 kuće i 1.054 stanovnika. Početkom XIX veka, Nemci i Česi naseljavaju Inđiju, a krajem istog veka dolaze i Mađari.
Razvoj Inđije je usko povezan i sa razvojem železničke infrastrukture, koja se razvila 1883. godine iz tri pravca: od Subotice sa severa, od Sremske Mitrovice preko Rume sa zapada, te od Beograda sa jugoistoka. Tako je Inđija postala železnička raskrsnica Srema, kao i cele Vojvodine.
Različiti sajmovi počeli su da se održavaju početkom XIX veka, u vreme kada je osnovana državna poštanska služba. Telegraf počinje da radi u Inđiji 1850. godine, a poštanski prenos novca započet je 1886. godine. Prva banka je osnovana 1897. godine, kao i prva trgovačka škola.
Prva elektrana u Inđiji počinje sa radom 1911. godine. Industrijski napredak u Inđiji je započet osnivanjem mlinova sredinom XIX veka. Prvi veći mlin na paru, kapaciteta od deset vozila pšenice na dan, napravila je kompanija iz Budimpešte, 1890. godine. Posle mlinova, sledile su razne fabrike. Tradicija proizvodnje nameštaja i tepiha, započeta je 1876. godine. Na početku XX veka, osnovana je poznata fabrika za proizvodnju krzna.
U ovom periodu Inđija postaje tradicionalna odrednica za trgovinu i centar uspešnih trgovinskih kompanija.
Prvi moderan put u Srbiji, prolazio je kroz Inđiju još 1939. godine.
Između dva svetska rata, Inđija je bila najrazvijenije mesto u Vojvodini, kao i duhovni i kulturni centar Nemaca u Sremskom regionu. Posle 1944. godine i novih seoba, Inđija ponovo postaje naseljena uglavnom Srbima.
Nakon Drugog svetskog rata, osnovane su mnoge nove fabrike, za široku proizvodnju; od prehrambenih proizvoda, tekstila, građevinskog materijala, pa do industrije za obradu metala. Šezdesetih godina XX veka, u Inđiji naglo raste broj malih i srednjih preduzeća.
Privreda
Razvijena je poljoprivreda, zatim prerada pšenice, voća i povrća. Značajno učešće ima gumarska, a nešto manje metalska industrija. Industrijski razvoj je znatno povezan sa povoljnim geografskim položajem Inđije i dobrim železničkim i drumskim vezama. Danas je Inđija jedan od najuspešnijih gradova u Srbiji po pitanju privrednog razvoja, koja važi za izvanrednu odrednicu za privredna ulaganja (investicije).
Demografija
U naselju Inđija živi 21067 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 39,1 godina (37,6 kod muškaraca i 40,5 kod žena). U naselju ima 8323 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,15.
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.
