Pad cena nekretnina opasno je pogodio one koji prodaju kuće i stanove, ali i prihode opština i gradova. Prihod od poreza na imovinu sliva se u kase gradova i opština. S obzirom na to da je pri donošenju poreskog rešenja jedna od bitnih stavki tržišna cena nekretnina, jasno je da gradskim i opštinskim administracijama nije lako da usklade potrebe i prihode s padom njihovih cena. Mnoge od njih snalaze se tako što povećavaju stopu ili šire centar, odnosno one gradske zone gde je cena, po tradiciji, najveća. Sve se više nekretnina poreski premešta u centar
A kako se sve to odrazi na yep običnog čoveka najbolje ilustruje podatak da su u prethodne tri godine u Srbiji cene nekretnina pale trećinu, a porez porastao dva i po puta u proseku.
U čemu se sastoje mađioničarski trikovi poreske administracije da, uprkos padu cena nekretnina, zadrže poreski prihod na višem nivou?
Prilikom određivanja poreza uzima se cena koja je ostvarena prilikom prodaje. Opštinske adminstracije zato su dužne da svoje uredbe i pravilnike usklade s ugovorima koje overavaju javni beležnici. Te cene se uzimaju kao jedan od osnovnih parametara pri razrezu poreza. Tako se dobija prosečna cena kvadrata za svaku zonu. Tek kasnije, kada se računaju iznosi za svaki stan ili kuću, ona se usklađu sa stopom. Zakon o porezu na imovinu predviđa da stopa može biti maksimalno 0,4 odsto. Kada je pre nekoliko godina počelo ubiranje poreza i opštine krenule da same razrezuju porez, većina ih je uzimala stope manje od maksimalne. Danas je sve više onih koji se odlučuju za maksimalnu „četvorku“.
Drugi isto tako veoma zanimljiv način je širenje centra. Nekada su stare gradske zone bile u užim gradskim jezrgima. Sada ih opštine sve više šire. Pojedine su čak uvele i ekstrazone. To se odnosi na ono što je relano nekada bilo prva zona.
Opštinarima je „na usluzi“ još jedan način povećanja plaćanja, ali se to manje koristi jer zahteva dodatni rad administracije.
Aleksandar Grunauer iz nemačke organizacije za pomoć GIZ nedavno je rekao da u Srbiji svaka treća kuća u opštinama nije popisana od poreznika, tako da bi opštinari trebalo da porade na proširenju poreske osnovice koja im je pred nosom. Ali, poznato je da službenici nisu radi da napuštaju svoj pisaći sto. Zato je još uvek mnogo nepopisanih kuća, kao i obveznika koji su „oslobođeni poreza“. Odnosno, na mestima gde je nekada bila stara kuća sada su zgrade s više stanova, a porez se razrezuje na isti način i plaća ga samo jedna osoba. Što se tiče prve rate poreza za 2016, ona je obično akontativna i plaća se četvrtina iz rešenja za prethodnu godinu, a na naplatu stiže 15. februara.
Vojvođani ažurni
U Zrenjaninu su uzeli u obzir pad cena nekretnina i u prvoj zoni se kvadrt računa po 53.930 dinara. To je nešto niže lane. A maksimalna stopa ostala je 0,3 odsto za građane, odnosno nekrentine u njihovom vlasništvu. Što se tiče plaćanja poreza, građani Vojvodine su, kao i uvek, ažurni pa je u gradu na Begeju čak 80 odsto njih izmirilo tu obavezu za tekuću godinu.
