Bijeljina je gradsko naselje u opštini Bijeljina u Republici Srpskoj, (Bosni i Hercegovini). Po posljednjem službenom popisu stanovništva iz 1991. godine, Biljeljina je imala 36.414 stanovnika.
Bijeljina je smještena na granici Bosne i Srbije, i predstavlja raskršće puteva za Srbiju, Hrvatsku i unutrašnjost Bosne. Smještena u ravnoj i plodnoj Semberiji, u blizini rijeka Drine i Save, ispod planine Majevice, Bijeljina ima jednu od najrazvijenijih poljoprivreda u Bosni i Hercegovini. Glavninu proizvodnje čine pšenica i kukuruz, povrće, kupus, paprika, paradajz i lubenice. Voćarstvo i stočarstvo su takođe zastupljeni, ali manje.
Istorija
Najstariji pronađeni tragovi obitavanja datiraju iz perioda neolita - starčevačke kulture, 5-4. milenijum stare ere. Važno raskršće kulturnih uticaja u neolitu, bronzanom dobu i kasnije.
Bijeljina je bila jedno od središta panonsko-ilirskog ustanka. Među značajne ličnosti 19. veka ubrajaju se Filip Višnjić i Ivo od Semberije, knez Bijeljinske nahije, koji se nalaze i na grbu Bijeljine.
Iako se ime „Bijeljina” prvi put spominje već 1446. godine, ime se ozvaničilo tek 1918. godine. Tokom vladavine Austro-Ugarske, grad je nosio ime „Bjelina”, a još prije toga „Belina” i „Bilina”. Arhitektura
Najstarija javna građevina u gradu Bijeljini je Crkva svetog Đorđa, sagrađena 1872. godine. Druga najstarija građevine je Muzej Semberije, sagrađen 1876. godine. Gradski park je sagrađen 1892.
Znamenitosti
Na glavnom trgu Bijeljine, ispred gradske skupštine, nalazi se spomenik Kralju Petru Karađorđeviću, replika spomenika podignutog prije Drugog svjetskog rata. Autor originalnog spomenika je hrvatski vajar Rudolf Valdec. Tokom Drugog svjetskog rata ustaše su spomenik sklonile sa trga i uništile, a i komunistička vlast po završetku rata je odbila da ga vrati. Tek prve godine rata u Bosni i Hercegovini, 1992., replika spomenika je postavljena na mjesto na kome se nalazio i originalni spomenik, a na čijem je mjestu za vrijeme SFRJ stojao spomenik borcima NOR-a. Autor replike je akademski vajar Zoran Jezdimirović.
Manastir Tavna
Manastir Tavna je smješten u južnom dijelu opštine Bijeljina. Prvobitni manastir je zadužbina sinova Stefana Dragutina, Vladislava i Urošica. Današnji manastir je smješten gdje i prvobitni, i stariji je od većine manastira u svojoj okolini. U prvim godinama turske vladavine, manastir Tavna je bio oštećen, ali je uz pomoć pravoslavne zajednice tokom vremena popravljen. Između 1941. i 1945. godine, ustaše su bombardovale ovaj manastir, ali je ponovo popravljen nakon Drugog svjetskog rata.
Banja Dvorovi
Banja Dvorovi se nalazi u selu Dvorovi, istočno od Bijeljine. Sastoji se od hotela „Sveti Stefan”, banjskog medicinskog bloka, kompleksa bazena punjenih lokalnom termomineralnom vodom (75ºC), sportskim terenima za tenis, mali fudbal i košarku itd. Kompleks bazena, koji se sastoji od jednog olimpijskog bazena, dodatna dva bazena za odrasle sa srednjom dubinom, dva bazena za djecu i kompleksa uslužnih radnji, tokom ljetnih perioda predstavlja glavno mjesto za rashlađivanje većine stanovništva Bijeljine i okolnih sela.
Etno selo „Stanišići”
Etno selo „Stanišići” je etno selo u okolini Bijeljine tri kilometra od grada. Kompleks je izgrađen u martu 2003. godine[1], i u početku se sastojao od jednog vještačkog jezerceta, restorana i potočića, ali se vremenom širio pa danas sadrži dvije funkcionalne vodenice, jednu „drinsku” (iz 1917) i jednu „potočnu” (iz 1937), mljekarnik (iz 1948), kameni bunar, ambar, još jedno jezerce i restorane sa domaćim specijalitetima pripremanim na tradicionalnom ognjištu gdje se služe i peciva od brašna samljevenog u dvjema vodenicama[2], kao i jela savremene kuhinje.
U organizaciji etno sela moguće su vožnje fijakerom i lovačkim saonicama po semberskim selima i po obali Drine.
U etno selu „Stanišići” postoji i drvena kuća iz 1933. godine u kojoj se prodaju unikatni drveni namještaj (tronošci, stolice, stolovi), stari alati i drugi suveniri.
Transport
Od Bijeljine vodi samo jedna pruga, koja vodi ka Šidu u Srbiji koja nije u funkciji. Pored toga, Bijeljina ima i avionsko uzletište.
Gradski prevoz povezuje grad sa prigradskim naseljima i saobraća svakog dana u skladu sa redom vožnje. Gradski prevoz je u organizaciji autoprevoznika „Semberija transport”
