Makarska je grad u Hrvatskoj koji administrativno pripada Splitsko-dalmatinskoj županiji.
Stanovništvo
Po popisu iz 2005. u gradu je živelo 14.716 stanovnika.
Ime
Smatra se da je Makarska dobila ime prema obližnjem naselju zvanom Makar.
Geografski položaj
Makarska je smeštena u srednjoj Dalmaciji, na dodiru planine Biokova i Jadranskog mora. Grad je sedište Makarskog primorja, za koje se u zadnje vreme sve više koristi naziv Makarska rivijera, zbog ekonomske transformacije tog dela Dalmacije.
Grad Makarska zauzima središnji položaj u Makarskom primorju. Grad od unutrašnjosti oštro deli planina Biokovo (najveći vrh Sv. Jure, 1768 m), a sa srednjodalmatinskim ostrvima Bračem i Hvarom, povezuje Jadransko more.
Sam grad se smjestio u prirodnoj luci između dva poluostrva (Osejava i Sv. Petar). Flišna zona, između planine i mora široka je svega nekoliko kilometara, tako da će se grad širiti u dužinu, dakle prema istoku i zapadu, odnosno prema susednim naseljima Tučepima i Krvavici.
Istorija
Prvi spomen antičkog naselja Inaronia, kao stanice na obalnom putu Salona - Narona, donosi Tabula Peutingeriana u prvoj polovni 4. veka, a postojanje naselja potvrđuju i arheološki ostaci. Antički nalazi na poluostrvu Sv. Petar, središnjem gradskom trgu, u blizini franjevačkog manastira i uz Donju luku sveedoče da je današni grad na mestu nekadašnjeg rimskog naselja.
Srednji vek
U aktima salonitanskog sabora iz 533. godine navodi se Mucurum kao mesto u kojem je utemeljena biskupija.
Tokom 7. veka hrvatska plemena zaposedaju primorje od reke Cetinje do Neretve. Vizantski car Konstantin Porfirogenit, polovinom 10. vek, u svom delu "De administrando imperio" naziva ih Arentanima (Neretvanima), a njihovu zemlju Paganijom. Isti izvor navode županiju Mokro, "koja blizu mora ima lađe".
Novi vek
Pod današnjim imenom Makarska se prvi put spominje 1502. godine u dokumentu fočanskog kadije Muhameda Musina. U to doba Makarska je bila sedište nahije Primorje i u njoj su Turci držali vojnu i svog predstavnika emina. Najveću pažnju posvećivali su održavanju skele preko koje se obavljali trgovina Turske sa zemljama na Jadranu. Kako bi grad zaštitili od mletačkih napada, Turci su sredinom 16. veka. utvrdili Makarsku s tri kule povezane obranbenim zidinama. Njihov izgled sačuvan je na grafici mletačkog kartografa iz 1572. godine, što je i najstariji sačuvani izgled grada Makarske.
Već 1646. godine plemići i narod Krajine priznali su vlast Venecije, a tek 1681. godine je Makarska je de fakto pripojena Veneciji. Pod stogodišnjom vladavinom mletačkog lava nastajali su temelji budućeg grada.
Ugovorom iz 1797. godine, Makarska je pripala Austriji, da bi Požunskim mirom 1805. godine potpala pod francusku vlast. Francuska je vlast novim merama nastojala podići nivo školstva, ekonomije i infrastrukture. Iz tog vremena sačuvao se obelisk podignut u čast francuskog maršala Marmonta, koji se danas nalazi na zapadnom ulazu u grad.
