Mirijevo je naselje u Beogradu. Nalazi se na oko 7 km od centra grada, u opštini Zvezdara.
Istorija
Od početka nove ere, kada je oformljen Singidunum (Beograd) - uzvodno uz Mirijevski potok 2-3 km od Rospi ćuprije, keltska i ilirska plemena su zasnivala svoja naselja, o čemu svedoči pronađen stari novac i ostaci temelja kuća tog vremena. Najstariji novac pronađen u Mirijevu je novčić rimskog cara Licinija (263-223) iz 3. veka nove ere.
Za nastanak imena Mirijevo nema naučne dokumentacije, ali ima više pretpostavki. Prema predanju, u okolini Kičeva (Makedonija) postojalo je selo Mirovo, koje se pominje u jednom turskom istorijskom zapisu iz 15. veka. Pod naletom turskog zuluma selo je raseljeno i njegovi stanovnici su u 18. veku u okolinu Beograda i osnovali naselje današnje Mirijevo. Prema drugom izvoru, na teritoriji Mirijeva zaključen je mir između Turaka i Austrijanaca pružanjem ruke jedni drugima i rečima „evo mir.“ Ime može da potiče i od turske reči „mirija“, što znači dažbine u naturi koje su u to vreme plaćali seljaci okolnih sela u magazi čiji je današnji lokalitet danas okolina VK Zvezde 26. Nekadašnje Mirijevo se nalazilo na mestu današnjeg sportskog centra „Olimp“. Kako je tuda prolazio carigradski put, Turci su u dolasku i povratku svraćali pljačkajući narod i ostavljajući za sobom pustoš. To je Mirijevcima dojadilo, te su se premestili na mesto gde je današnje Mirijevo, koje je tada bilo pod gustom šumom, a puta nije bilo. Tako su Mirijevci došli ovde radi mira, te je i selo dobilo ime po tome. Kroz vekove Mirijevo je imalo više imena: Mirine, Miranovac, Mirjevci, Miranje, Milijevo, Milijero, Mirova, Miriova i Miria-Nebel, u vreme kada je Mirijevo bilo čisto nemačko selo.
Godine 1721. Mirijevo je imalo samo 7 kuća. Te godine u njemu, u blizini današnje crkve, bila je džamija koju su sagradili Turci. Dolaskom Nemaca ona je pretvorena u katoličku crkvu. U vihoru ratova koji su vođeni na prostorima Balkanskog poluostrva, Mirijevo je više puta menjalo svoje stanovništvo, a jedan broj ljudi je ipak ostao, što govori i činjenica o raznovrsnosti stanovništva.
Prva škola u Mirijevu je počela sa radom 1833. godine, te je u okolini Beograda ona i najstarija škola. Od nje je jedino starija „Kralja Petra Prvog“ (bivša „Braća Ribar“), koja je u isto vreme i najstarija škola u Srbiji. Prvi učitelj je bio Gligorije Nestorović. Od 1833. do 1851. godine rad te škole je bio povremen iz nekoliko razloga: nedovoljan broj učenika, nedostatak školske zgrade (škole tog vremena nisu namenski građene, već se nastava odvijala u kući imućnijih seljaka). Tek posle 1851. godine u Mirijevu je škola stalno radila. Ukupno, Mirijevo je imalo 9 školskih zgrada, od čega danas postoji 8, dok je jedna zgrada srušena 1910. Danas se nastava odvija u 2 škole: „Despot Stefan Lazarević“ i „Pavle Savić“, dok je nekadašnja škola „Vukica Mitrović“ pretvorena u Sedmu beogradsku gimnaziju.
Crkva svetog Ilije
Crkva svetog proroka Ilije je sagrađena 1834. godine od materijala koji je uzet po odobrenju kneza Miloša zbog dotrajalosti razrušenog manastira svetog Stevana iz sela Slance. Deo materijala uzetog za gradnju je upotrebljen i za izradu česme kod crkve koja se nalazi ispred MZ Staro Mirijevo. Pošto prvobitno sagrađeni hram nije imao zvonik, on je naknadno sagrađen1873. godine. Rekonstrukcija i novooslikane freske crkve su urađene 1998. godine.
Položaj i geografija
Mirijevo se nalazi oko 5 kilometara u pravcu istok-jugoistok od centra Beograda, na istočnom rubu urbane zone. Ono zauzima u južni deo doline Mirijevskog potoka (koji teče u pravcu severa, da se kod Rospi ćuprije ulije u rukavac Dunava), u amfiteatru od brdâ, otvorenom ka severu, prema Dunavu i banatskoj ravnici s druge strane reke.
Mirijevo se graniči sa naseljima: Ćalije na severu, Zvezdara na zapadu i Mali Mokri Lug na jugu.
